San Paolo fuori le Mura

De Sint Paul Buiten de Muren is één van de vier pauselijke basilieken (S. Pietro in Vaticano; S. Maria Maggiore; S. Giovanni in Laterano; S. Paolo fuori le Mura). De basiliek staat dan ook op “extraterritoriaal” grondgebied van de Santa Sede (Heilige Stoel).

De San Paolo is na de Sint Pieter de grootste kerk van Rome.

De kerk geeft een enorm ruime indruk, vooral omdat er naast het toch al zeer ruime middenschip aan weerskanten nog twee zijschepen zijn. Het woud van 80 pilaren dat daardoor ontstaat geeft de kerk van binnen een beetje Escher-achtig aanzien. Rondom zijn er medaillons (tondi) met mozaïkportretten van alle pausen tot nu toe, dat zijn er ruim 266 (door de RK erkend). Er zijn nog maar ruim 25 medaillons vrij voor toekomstige pausen. Als die allemaal bezet zijn, zo wil de legende, zal de wereld vergaan. We moeten dus zorgen dat pausen lang blijven leven en niet te snel ontslag nemen.

Wat opvalt is dat deze giga-kerk niet is volgeplempt met allerlei beelden, schilderijen en aparte nissen en altaren, dat draagt ook bij tot het strakke, ruimtelijke effect.

Pappie wijst met recht op de paaskandelaar, waarvan SPQR alleen zegt dat die prachtig is en door wie gemaakt. In drie zones op de kandelaar zijn scenes uit het leven van Christus gebeiteld, het beeldhouwwerk is “van een bijzonder sterke plastische kracht”. Indrukwekkend vooral als je je realiseert dat de kandelaar uit de 12e eeuw is.

Het pauselijk hoofdaltaar met baldakijn (ciborium) is iets waar je van moet houden, wel uniek kennelijk. De vier hoekbeelden (Paulus, Petrus, Lucas, Benedictus, waarom die drie laatsten ?) zijn bijzonder mooi. Alleen de Paus of zijn afgevaardigde mag hier de mis opdragen, dat gebeurt in elk geval jaarlijks op 25 januari, de dag waarop Paulus bekeerd werd.